Ogłoszenie upadłości konsumenckiej przez niewypłacalnego dłużnika ma liczne konsekwencje – powoduje przede wszystkim utratę przez dłużnika prawa do zarządzania i rozporządzania swoim majątkiem.
Czynności prawne, takie jak umowy darowizny, umowy sprzedaży i inne obciążenie majątku, dokonane przez dłużnika w okresie roku od ogłoszenia upadłości konsumenckiej, są bezskuteczne w stosunku do masy upadłości.
Co do zasady, cały majątek dłużnika po ogłoszeniu upadłości staje się masą upadłości, która jest przeznaczona na spłatę długów i kosztów postępowania upadłościowego. Dłużnik jest zobowiązany do wskazania i wydania syndykowi wszystkich składników majątku oraz dokumentów ich dotyczących. Cały majątek – z wyjątkiem niektórych jego składników, które z mocy ustawy nie należą do masy upadłościowej – zostanie spieniężony przez syndyka. Sprzedaż dotyczy także domu bądź mieszkania, w którym dłużnik zamieszkuje.
Do masy upadłości zalicza się również wynagrodzenie z umowy o pracę w części podlegającej zajęciu w postępowaniu egzekucyjnym. A zatem jeśli przeciwko dłużnikowi toczyło się postępowanie egzekucyjne, w ramach którego wynagrodzenie za pracę uległo zajęciu, nie zostanie ono zwrócone dłużnikowi do dyspozycji, lecz będzie włączone do masy upadłości. Po ogłoszeniu upadłości konsumenckiej dłużnik może zawierać drobne umowy życia codziennego – a więc tylko takie, które nie doprowadzą do szkody dotychczasowych wierzycieli.
Ogłoszenie upadłości konsumenckiej skutkuje postawieniem wszystkich zobowiązań dłużnika w stan natychmiastowej wymagalności.
W przypadku ogłoszenia upadłości konsumenckiej przez jednego z małżonków, między małżonkami powstaje rozdzielność majątkowa. Majątek małżonków pozostających we wspólności majątkowej wchodzi wówczas do masy upadłości, a jego podział jest niedopuszczalny. Małżonek upadłego może jednak dochodzić należności w postępowaniu upadłościowym z tytułu udziału w majątku wspólnym.
Z kwoty uzyskanej ze sprzedaży domu jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego wydziela się upadłemu kwotę odpowiadającą przeciętnemu czynszowi najmu lokalu mieszkalnego w tej samej lub sąsiedniej miejscowości za okres od 12 do 24 miesięcy.
Określenie należnej upadłemu kwoty następuje z uwzględnieniem jego potrzeb mieszkalnych, potrzeb mieszkalnych osób pozostających na jego utrzymaniu, liczby tych osób, zdolności zarobkowe upadłego, sumy uzyskanej ze sprzedaży oraz opinii syndyka.
