Frankowicze: Sąd Najwyższy nie wydał Orzeczenia w sprawie Kredytów Frankowych

Sędziowie Sądu Najwyższego po pięciogodzinnym posiedzeniu Izby Cywilnej, na którym szukali odpowiedzi na pytania dotyczące kredytów frankowych, zdecydowali o odroczeniu jej bez terminu i przesłaniu pytań do kolejnych instytucji.

11 maja 2021 r. sędziowie SN zdecydowali się na skierowanie wniosku o zajęcie stanowisk przez pięć instytucji – Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka, Komisji Nadzoru Finansowego, Narodowego Banku Polskiego i Rzecznika Finansowego. To zaś oznacza przesunięcie podjęcia uchwały o przynajmniej miesiąc.

– Na dzisiejszym posiedzeniu zapadło postanowienie pełnej Izby Cywilnej o RPO i RPD o zwróceniu się do Rzecznika Praw Obywatelskich i Rzecznika Praw Dziecka o zajęcie stanowiska w przedmiocie zagadnień. Ponadto zwrócono się o takie samo stanowisko do prezesa NBP, KNF oraz do Rzecznika Finansowego – poinformował rzecznik prasowy SN sędzia Aleksander Stępowski. Postanowienie zapadło jednogłośnie.

Instytucje, które poproszono o zajęcia stanowiska, mają 30 dni na przesłanie odpowiedzi. Następnie, jak wskazywał rzecznik, sędziowie będą potrzebowali czasu na zapoznanie się z przekazanymi dokumentami.

Po posiedzeniu pełnego składu Izby Cywilnej rzecznik SN podkreślał, że wybrany sposób pracy wynika ze znaczenia sprawy dla sytuacji gospodarczej i społecznej. Równocześnie zastrzegał, że dyskusja i argumenty podnoszone podczas posiedzenia są objęte tajemnicą. – Mogę zapewnić, że I Prezes SN zależy na tym, żeby decyzja zapadła jak najszybciej, to ona skierowała pytania do Izby Cywilnej, ale to nie jest tak, że I Prezes podejmuje samodzielnie uchwałę – dodał sędzia Aleksander Stępowski.

Przypomnijmy, że zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami udzielenie odpowiedzi na pytania postawione przez I Prezes Sądu Najwyższego prof. Małgorzatę Manowską przez pełny skład Izby Cywilnej ma podkreślić wagę tego orzeczenia dla polskiego systemu prawnego.

Postawione pytania są następujące:

1. Czy w razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie wiąże konsumenta, możliwe jest przyjęcie, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa lub zwyczajów?

2. Czy w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu indeksowanego do takiej waluty umowa może wiązać strony w pozostałym zakresie?

3. Czy w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej umowa ta może wiązać strony w pozostałym zakresie?

4. Czy w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej, w wykonaniu której bank wypłacił kredytobiorcy całość lub część kwoty kredytu, a kredytobiorca dokonywał spłat kredytu, powstają odrębne roszczenia z tytułu nienależnego świadczenia na rzecz każdej ze stron, czy też powstaje jedynie jedno roszczenie, równe różnicy spełnionych świadczeń, na rzecz tej strony, której łączne świadczenie miało wyższą wysokość?

5. Czy w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej z powodu niedozwolonego charakteru niektórych jej postanowień, bieg przedawnienia roszczenia banku o zwrot kwot wypłaconych z tytułu kredytu rozpoczyna się od chwili ich wypłaty?

6. Czy, jeżeli w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej którejkolwiek ze stron przysługuje roszczenie o zwrot świadczenia spełnionego w wykonaniu takiej umowy, strona ta może również żądać wynagrodzenia z tytułu korzystania z jej środków pieniężnych przez drugą stronę?