Dla większości Frankowiczów proces sądowy w dalszym ciągu jest bardziej korzystny niż zawarcie ugody z bankiem.
Z proponowanych przez banki ugód w dalszym ciągu wyłania się mało korzystny dla Frankowiczów krajobraz. Przykładowo, w sytuacji gdy kredytobiorca zawarł z bankiem umowę kredytową na kwotę 250 tys. zł, przy kursie CHF wynoszącym 2,2792 zł, zawarcie ugody na warunkach proponowanych przez Komisję Nadzoru Finansowego spowodowałoby spadek salda kredytu jedynie z 235 892 zł do 186 710 zł.
Dużo bardziej korzystne jest dla Frankowiczów pójście do sądu. W przypadku odfrankowienia umowy kredytowej (obca waluta jest zastępowana w umowie polskim złotym), saldo kredytu spada o ponad 98 tys. zł w porównaniu do kwoty po ugodzie. Z kolei w razie unieważnienia umowy przez sąd (charakter oraz zakres niedozwolonych klauzul nie pozwala, aby umowa była wykonywana dalej mimo usunięcia niedozwolonych klauzul) saldo kredytu wynosi 0 zł.
Według najnowszych danych 8% Frankowiczów decyduje się na walkę o swoje prawa w sądzie. Wszystko wskazuje na to, że w kolejnych miesiącach 2021 roku będzie ich jeszcze więcej. Póki co, zdecydowana większość z nich czeka na orzeczenie Sądu Najwyższego. Na posiedzeniu, które zaplanowano na 13 kwietnia 2021 r., sąd zajmie się zadanymi przez pierwszą prezes SN sześcioma pytaniami dotyczącymi kredytów walutowych. Rozstrzygnięcie to ma wyeliminować rozbieżności i wskazać polskim sądom kierunek, w którym powinny orzekać w sprawie Frankowiczów. Z kolei na 29 kwietnia 2021 r. zaplanowane jest ogłoszenie kolejnego wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. TSUE ma odpowiedzieć wówczas na pytania Sądu Okręgowego w Gdańsku w sprawie C-19/20.
Pod koniec 2020 r. przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego Jacek Jastrzębski zaproponował bankom, by te przedstawiły klientom takie warunki ugód, które byłyby realną alternatywą do ścieżki sądowej. W odpowiedzi na jego propozycję przy zaangażowaniu Związku Banków Polskich powstał międzybankowy zespół z udziałem UKNF i większości banków, które posiadają w portfelu walutowe kredyty mieszkaniowe.
Z danych opublikowanych przez Departament Analiz i Strategii Komisji Nadzoru Finansowego utrzymanie umowy w wariancie PLN+LIBOR to koszt dla sektora finansowego na poziomie 78,5 mld zł; utrzymanie umowy w wariancie PLN+WIBOR (propozycja KNF) to kwota 34,5 mld zł; unieważnienie umowy – 234 mld zł; unieważnienie umowy (przy zwrocie kapitału) – 101,5 mld zł; zaś unieważnienie umowy (przy zwrocie: kapitału oraz kosztu kapitału) kosztuje 70,5 mld zł.
