Frankowicze czekają – Sąd Najwyższy już niebawem odpowie na najważniejsze pytania dotyczące sporów o kredyty frankowe.
29 stycznia 2021 r. Małgorzata Manowska, pierwsza prezes Sądu Najwyższego, wystąpiła do Izby Cywilnej tegoż z sześcioma pytaniami dotyczącymi sporów o kredyty frankowe.
Odpowiedzi na nie mają zostać udzielone 25 marca. Efektem podjęcia uchwały przez Sąd Najwyższy ma być jednolite orzecznictwo, dzięki czemu sądy w Polsce zyskają jasność, jak orzekać w sprawach frankowych.
Pytania zadane Izbie Cywilnej
1) Czy w razie uznania, że postanowienie umowy kredytu indeksowanego lub denominowanego odnoszące się do sposobu określania kursu waluty obcej stanowi niedozwolone postanowienie umowne i nie wiąże konsumenta, możliwe jest przyjęcie, że miejsce tego postanowienia zajmuje inny sposób określenia kursu waluty obcej wynikający z przepisów prawa lub zwyczajów?
2) Czy w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu indeksowanego do takiej waluty umowa może wiązać strony w pozostałym zakresie?
3) Czy w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu denominowanego w walucie obcej umowa ta może wiązać strony w pozostałym zakresie?
4) Czy w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej, w wykonaniu której bank wypłacił kredytobiorcy całość lub część kwoty kredytu, a kredytobiorca dokonywał spłat kredytu, powstają odrębne roszczenia z tytułu nienależnego świadczenia na rzecz każdej ze stron, czy też powstaje jedynie jedno roszczenie, równe różnicy spełnionych świadczeń, na rzecz tej strony, której łączne świadczenie miało wyższą wysokość?
5) Czy w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej z powodu niedozwolonego charakteru niektórych jej postanowień, bieg przedawnienia roszczenia banku o zwrot kwot wypłaconych z tytułu kredytu rozpoczyna się od chwili ich wypłaty?
6) Czy, jeżeli w przypadku nieważności lub bezskuteczności umowy kredytowej którejkolwiek ze stron przysługuje roszczenie o zwrot świadczenia spełnionego w wykonaniu takiej umowy, strona ta może również żądać wynagrodzenia z tytułu korzystania z jej środków pieniężnych przez drugą stronę?
Uzasadnienie pytań liczy sobie łącznie 43 strony. Sąd Najwyższy ma zająć się wszystkimi sześcioma pytaniami pod warunkiem, że na pierwsze z nich odpowie przecząco. A stanie się tak, jeśli zajmie stanowisko zgodne z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Zdaniem ekspertów wiele wątpliwości budzi fakt, czy Sąd Najwyższy w dostateczny sposób uwzględnił orzecznictwo TSUE. Zadanie pierwszego z pytań można bowiem traktować jako podważenie autorytetu Trybunału. Do pozostałych pięciu środowisko prawnicze nie ma żadnych zastrzeżeń i ocenia je jako celne.
