Względy słusznościowe – czym są?
Zajmując się prawem upadłościowym, nie sposób nie natknąć się na pojęcie względów humanitarnych oraz słusznościowych, które uregulowane są w art. 491 ze zn. 4, ust. 2 i 3 p.u.n. Są to podstawowe i pierwotne normy moralne, którymi posłużyć się może każdy dłużnik, u którego zachodzi chociażby jedna negatywna przesłanka do ogłoszenia upadłości konsumenckiej.
Postaram się nieco bardziej przybliżyć pojęcie względów słusznościowych. Otóż, jest to pojęcie nieostre oraz elastyczne, na które powoływać się może były przedsiębiorca, który posiada zobowiązania z okresu prowadzenia działalności, a chce ubiegać się o upadłość konsumencką. Jest to swego rodzaju furtka dla dłużnika.
Względy słusznościowe w praktyce powodują jednakże kłopoty z ich jednolitą interpretacją. Można być powiedzieć, że co Sąd to interpretacja. Należy zaznaczyć, że względy słusznościowe i humanitarne nie powinny być z sobą utożsamiane. Względy słusznościowe, mogą być identyfikowane z zasadami współżycia społecznego. I tak też na względy słusznościowe, powołać możemy się wtedy, kiedy dłużnik jest w młodym, bądź podeszłym wieku, gdy jego sytuacja rodzinna oraz mieszkalna jest krytyczna, a także wtedy gdy zadłużaniu towarzyszyły instynktowne zachowania np. pomoc rodzinie.
Przykładowo na względy słusznościowe, powołać się może były przedsiębiorca, który nie złożył w terminie wniosku o upadłość gospodarczą, ponieważ w danym okresie był obłożnie chory, bądź też opiekował się chorą osobą.
Reasumując, względy słusznościowe to normy, które dostatecznie muszą uzasadniać niedostosowanie się konsumenta do przepisów oraz usprawiedliwiać uchybienie terminu. Jak już wyżej pisano, powyższe względy są pojęciami nieostrymi, a co za tym idzie w każdym przypadku powołanie się na wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej, sąd musi dokonać ich indywidualnej wykładni.